2 bruine ogen kijken je aan. zo lief en zo vertrouwd, en zie, in haar ogen heel veel liefde, maar ook pijn en verdriet
zij zeggen mij, vrouwtje ik voel mij niet lekker, ik heb pijn en ik ben moe.Vrouwtje kun jij er wat aan doen?
Vrouwtje het gaat niet goed, laat mij niet lijden als het niet moet.
Wij hebben veel plezier en mooie tijden gehad, maar vrouwtje het gaat nu niet meer, ik word steeds zwakker en het eten lukt ook niet meer.
Ik zie in haar ogen een traan en weet dat ik mijn hondje moet laten gaan,nog even bij mij in bed, dicht tegen mij aan nog een blik....... nog een zoen, nog een aai, dicht tegen mij aan is zij naar de dieren hemel gegaan,vol vertrouwen in haar vrouwtje, vast in haar armen en tranen op de vacht,
heb ik samen met mijn hondje op het onvermijdelijke einde gewacht.
Rust zacht jullie vrouwtje Ida en baasje Berend, die jullie nooit echt nooit zullen vergeten, jullie waren onze vrienden voor eeuwig en altijd dit komt recht uit mijn hart en is met heel veel verdriet geschreven maar zo waar.
Ida, hun vrouwtje, die zoveel van ze houdt
 

    

Onze Ginneke (ginger)
Geboren: 24-04-01
Overleden: 14-11-2005 om 22:15

Hoe ontzettend moeilijk het ook is, en hoeveel verdriet je hebt, als je van je hondjes houd, laat je ze niet lijden maar laat je ze gaan.
Uit je hart verdwijnen ze nooit, ook niet uit je gedachten, een hond is eerlijk oprecht en blij als hij je ziet, wees eerlijk naar hem en je krijgt er een echte vriend voor terug die als het moet ,zijn leven voor je wilt geven en je altijd en overal zal beschermen en van je zal houden.
Een hond heb je als vriend voor heel je leven en niet voor even beschaam zijn vertrouwen nooit, dat zal hij ook bij jou niet doen. houd hem in ere.

                           
 

Onze Wanda
Geboren: niet bekend
Overleden: 27-02-2006 om 10-15 uur

Lieve Wanda,
Rust zacht lieverd, dat heb jij wel verdiend!
Toen ik je ruim 4 jaar geleden weg hebt gehaald bij een handelaar had je helemaal geen haar meer ,nagels waren helemaal ingegroeid en je was zo bang.
Maar bij mij knapte je lekker weer op, niet meer in een, donker hok maar lekker in een mandje en buiten spelen met de andere hondjes, jou was elke vorm van boosheid vreemd,,, jij hebt nooit gegromd of gesnauwd naar wie dan ook.
Hoe oud je bent dat weet niemand wat voor ras je was weet ook niemand.
Maar lieverd, jij was me daarom niet minder lief.
En toen jij me vanmorgen aan keek met je mooie bruine oogjes, en lekker in mijn armen lag had ik er zoveel moeite mee,maar voor jou was en is het beter.
lieverd ik zal je nooit vergeten en je krijgt een grafje, lekker bij ons,en ook voor jou is er een plaatsje in de hondenhemel.

Rust in vrede schat.
Je baasjes Berend en Ida
Die je nooit zullen vergeten.
 

Onze Jop
Geboren: 13-03-2004
Overleden: 10-03-2006

lieve Jop,
Het leven is niet eerlijk, jij was nog zo jong en zou nog een heel leven voor je moeten hebben met spelen en plezier maken.
Maar het mocht niet zo zijn lieverd van mij, ik heb vanmorgen afscheid moeten nemen van jou.
Ik moest je laten gaan en omdat ik zoveel van je hou, heb ik dat met heel veel pijn ,in mijn hart gedaan. Ik mocht niet aan mij zelf denken, maar aan jou.
Jij kon niet meer alles doen waar een hondje recht op heeft. Jij moest kunnen ravotten zonder dat je het heel erg benauwd kreeg en ook al deed je eigenlijk niets benauwd had je het altijd.
Maar ondanks dat was je altijd vrolijk en lief en daarom war de beslissing ook zo erg zwaar.
Maar lieverd, het zou allemaal alleen maar veel en veel erger worden zo erg dat je zou kunnen stikken en ik moet er niet aan denken dat ik je 's morgens zou vinden en dat je gestikt was. Dat zou ik mij zelf nooit vergeven, terwijl ik wist dat het zou gebeuren.
Lieve Jop, ik zal je verschrikkelijk missen maar uit liefde voor jou,heb ik deze zware beslissing moeten nemen. Jij krijgt een plekje in de hondenhemel daar zijn ook je moeder Ginneke en je oma Evita ,zij zullen verder heel goed voor je zorgen, schat.
Lieve Jop, rust in vrede.
Heel veel liefs van je vrouwtje Ida die jou nooit echt nooit zal vergeten.
Dag mijn lieve schat
 

Onze Bayla

 

Dag Bayla meisje van mij.
Je was en bent mijn grote vriendin.
En jou moeten laten gaan was en is voor mij heel erg moeilijk.
Maar schat van me, het ging zo slecht met je.
Je hebt gevochten samen met mij en Marjan.
Alles hebben we gedaan en jij hebt zo ontzettend goed meegeholpen.
Nooit een grom of een lip die je optrok.
Het was of je voelde dat we dat moesten doen, je was mijn grote vriendin en tegen mij ben je ook nooit boos geweest.
Tegen mensen die je niet kende was je wel op je hoede maar mij vertrouwde je volkomen. net als ik jou lieffie.
Je hebt nu geen pijn meer...
Je bent in mijn armen vredig ingeslapen...
Je hebt een super mooi plekje waar je altijd graag was...
dicht bij mij in de buurt... en Bayla ik zal jou nooit vergeten...
In mijn hart en gedachten ben je voor altijd!!!
Rust in vrede lieve meid van mij,
Je vrouwtje Ida die zoveel van je houdt...

Onze Solanz

 

Om dit te schrijven doet ons heel veel verdriet, onze solanz is overleden.
Solanz was en is en blijft voor ons een hele speciale hond een vriendin.
Zoals je in je leven niet vaak tegenkomt en dat wij haar hebben moeten laten inslapen, dat was een verschrikkelijke dag, die wij nooit zullen vergeten.
Solanz ging altijd met mij mee boodschappen doen en dan kreeg ze een krentenbol.
Ze wist het precies hoor ook even lekker winkelen met mij dat vond ze altijd geweldig.
Ik dronk dan een kopje koffie en Solanz kreeg altijd een bak water met een koekje.
Mee na het werk van baasje...>>>> geweldig vond ze dat en iedereen in de garage die kende Solanz.
Je kon ook niet om haar heen hoor... ze ging altijd iedereen begroeten.
En knuffelen dat vond ze helemaal het einde en dat deed daar dan ook iedereen.
Mee naar opa Kimmels in Almelo toen mijn vader nog leefde, ha dacht ze dan, naar opa die heeft altijd wat heel erg lekkers voor mij, toen mijn vader hier een van de laatste keren was hebben we een stuk gewandeld, mijn vader in de rolstoel en hij had Solanz aan de riem, ze hebben genoten die twee, en wij ook. Solanz was ook altijd bij mijn vader als hij hier was, dikke maatjes waren ze .. ik hoop dat zij weer bij elkaar zijn.

Ook was ze altijd een moedertje voor elk puppy dat hier rond liep, een geweldige hond met een gouden hart, dat is en was onze Solanz zeer bijzonder en ontzettend lief voor mens en dier. Op 28 april 2007 jl., wist ik, het gaat niet goed, zij was al afscheid aan het nemen van ons. Kwam bij mij liggen, haar kop in mijn armen en zo hebben wij een hele tijd op het grasveld gezeten samen. Zij had ook echt geen kracht meer, het kon en het mocht zo niet langer.

Ze heeft nooit aan zichzelf gedacht maar was er altijd voor ons, nu moesten wij er voor haar zijn en haar laten gaan. Solanz was er klaar voor maar wij niet maar het moest wel nog vele kusjes en likken van haar gekregen, 2 mooie bruine ogen die je aankijken zulke trouwe ogen zo lief in mijn armen is ze zachtjes ingeslapen onze Solanz...

Het verdriet dat je hebt als een van je hondjes ziek is en niet meer beter kan worden is verschrikkelijk, je weet dat het kan gebeuren maar toch doet het zo een pijn!
Solanz lieverd rust zacht, je bent een hond uit duizenden en wij zullen je nooit maar dan ook nooit vergeten!
Je bent altijd in ons hart en dicht bij ons.
Ik hoop dat je al je vrienden en vriendinnen en opa weer om je heen hebt.
Rust zacht lieverd.
Je baasjes, Berend en Ida die zielsveel van je houden

De liefde van een hond krijg je niet zomaar.
DIE MOET JE VERDIENEN!